Wim Prent heeft de luchtverkennersgroep Van Weerden Poelman te ‘s-Gravenhage opgericht. De nieuwe luchtverkennersgroep is op 24 november 1945 geïnstalleerd.
W. Prent vertelt over eerste jaren. (uit: jubileumnummer F-7tje 1965)
Het was mei 1945 toen de schrijver dezes het Nationaal Hoofdkwartier van de Nederlandse Padvinders Vereniging binnen stapte om toestemming te vragen voor de oprichting van een Luchtverkennersgroep in Den Haag. Men keek hem een beetje argwanend aan, wist eigenlijk niet goed raad met deze vraag, daar er natuurlijk in het geheel geen richtlijnen bestonden voor een dergelijke groep. Ik kreeg geen direct antwoord; men moest daar eens over denken. Enige dagen daarna werd mij medegedeeld, dat men akkoord ging met het vormen van een Luchtverkenners-afdeling in een bestaande landverkennersgroep; de Graaf Willem groep, welke toen onder leiding stond van Hopman Van den Andel. Hiermede was de start er dus. We begonnen onze eerste bijeenkomst op het voor modelvliegtuigbouwers beroemde “Heitje” aan het einde van de Sportlaan, en wel met 4 jongens. Bij het breken van de vlag, bleek deze ondersteboven te hangen! Dit is kennelijke een teken aan de wand geweest, want het is in de groep vaak zo gegaan, dat we dingen net anders deden, als gewoon was. Ons eerste onderkomen werd een bunkertje op de plaats waar nu het nieuwe Rode Kruis Ziekenhuis staat. Met een speciale permit kregen we vergunning om het gebied, waar deze bunker, door ons Cockpit I genoemd, lag, te betreden.
Het ledenaantal groeide snel en er was spoedig een grote wachtlijst. Hierdoor was het mogelijk een selectie te maken uit de vele jongens, die lid wilden worden. In oktober 1945 kregen we van het Nationaal Hoofdkwartier toestemming om een zelfstandige groep te worden met de naam “Van Weerden Poelman” .
Er werd goed padvinderswerk gedaan en de modelvliegtuigbouw stond op een hoog peil met verschillende standaard-eigen-ontwerpen van de Groep. Zo was het mogelijk een wedstrijd met modelzweefvliegtuigen te winnen, gevlogen tegen de op modelbouw gespecialiseerde luchtvaartclubs. Met de K.L.M. was een regeling getroffen waardoor het mogelijk was proefvluchten mede te maken van lijntoestellen. Cockpit 1 werd te klein en we konden de beschikking krijgen over een bunker, gelegen op het terrein van het ziekenhuis Bronovo. Om deze bunker bruikbaar te maken was er een grote verbouwing nodig welke door de jongens zelf tot stand werd gebracht. Met uitzondering van enige zware betonfundatie, welke we hebben laten opblazen.
Deze Cockpit 2 was schitterend gelegen ten opzichte van de Waalsdorpervlakte, waar gevlogen werd en padvinders-spelen konden worden gedaan. Zaterdagmiddag was de troepbijeenkomst. Vele jongens namen echter brood mede en bleven Zaterdagavond. Bouwen of gezellig bijeen. Ook de Zondag was men op de basis en kwam dan eens langs met vrienden of men ging kijken hoe er gevlogen werd. Wanneer deze mogelijkheden er momenteel weer zouden zijn zou dit de groep zeker ten goede komen. Dit is in het kort iets over het begin stadium van de “Van Weerden Poelman”-groep. Om iets te schrijven van over alles wat er gedurende die jaren is voorgevallen, is in dit bestek ondoenlijk en ik wil het hierbij dan ook laten, maar niet alvorens alle leden ‘many happy landings’ toe te wensen in de komende jaren.
W. Prent
Ere-leider van de Van Weerden Poelmangroep
uit de “De vliegende verkenner”, 1960-nr 10